Бір керемет кеш болатын шығар, ә?» – деген.

Залға кірген бетте оң жақта жүргізуші екеуі жайғасатын үстел-орындық тұратынын Нұрбек ескерткен болатын.

Мынау салқар даланың дем-тынысы заманның жүрек лүпілімен астасқандай болатын оның жырларында.

Ашуланбасқа шара да жоқ болатын.

Залда Орал, Арыстан, Қайырдан өзге директор мен оның орынбасары, кітапханашы кемпір және тағы бір кимешек киген әжей, олардың артында домбыраға сүйеніп, үкісі дірдек қаққан қос әнші қыз ғана отырған болатын.

Алайда Гүлнәрға үйде жалғыз қалғанда ермек болатын бір сәби керек еді.

Егер әлгі депутат сауатты болатын болса, мұны бағамдар еді.

Солженициннің, Жириновскийдің айтқандары да осы тақілеттес болатын, Эдуард Лимоновтың, осылардың барлығы Қазақстанның солтүстік бөлігі өздеріне тиесілі екенін айта өтті.

Таным көкжиегі өте кең болатын.

Алғашқы жылдары халық музыка аспаптары музейін ұйымдастыру барысында белгілі этнограф, музейдің ашылуына тікелей мұрындық болған Өзбекәлі Жәнібековтың бастамасымен қазақ халқының ұлттық аспаптарын ғана емес, көршілес республикалар (ТМД) мен әлем халықтарының аспаптарын да жинақтау көзделіп, оларға арнап экспозиция залдарын жабдықтау жұмыстары жүргізілген болатын.

Сондай-ақ, Индонезия, Тәжікстан, Тайланд елдерінің ҚР-дағы төтенше және өкілетті елшілері, Әзірбайжан елінің Мәдениет министрлігі өкілі музейге арнайы ат басын бұрып ұлттық музыкалық аспаптарын сыйлаған болатын.

Осы ретте 2017 жылы «Мемориалдық музыкалық аспаптар: ғылыми-зерттеу, жинау және насихаттау» ғылыми-тәжірибелік конференциясы өткізілген болатын.

Бірақ, ағасы қас қылғандай сол күні сабақта болатын.

Үлкен үмітпен біздің жерге жететіндердің ылғи жасырақ адамдар болатын себебі – кәрі‑құртаңдар мен ауру‑сырқаулар жол бойында көмусіз қала береді екен.

Ол кезде оқу басталып кеткен болатын.

«Қазақ менталитеті: кеше, бүгін, ертең», «Тарих философиясы және бүгінгі заман», «Сөз және жазу: дыбыс, таңба жүйесінің трансформациясы», «Ұлттық идея және идеология», «Қазақтар ментальдығының бастауы», «Мәдениет және өркениет», «Тәуелсіздік философиясы», «Өмір мәні», «Ғылым тарихы мен философиясы», тағы басқа еңбектеріңіздің тақырыбынан‑ақ көп сырды аңғаруға болатын сияқты.

Сондайларға бір тоқтау болатын, ауыздық салынатын күнді күтемін.

Мерейтой осы жылдың қаңтар айында әл-Фараби атындағы Қазақ Ұлттық университетінде ресми түрде басталған болатын.

ҚР тұңғыш Президенті – Елбасы Н.Назарбаев: «…Дүние жүзіне белгілі тұлғалар бүгінде өз мемлекеттерінің баға жетпес символдық капиталы саналады әрі сол елдердің халықаралық аренада тиімді ілгерілеуіне септігін тигізіп отыр», – деген болатын.

Ол құндылықтарды ұлы ұстаз тарқата көрсеткен болатын.

Әл-Фараби бақытқа жетудің күре жолы адамдардың бірлікте, өзара ынтымақта өмір сүруінде және достық қарым-қатынаста тіршілік етуінде екендігін айқындаған болатын.

Менің «мылтықсыз майданым» осылай басталған болатын.

Осылайша, Құсыман Игісіннің 1966 жылдан 2006 жылға дейін жалғасқан 40 жылдық теле-радио журналисті ретіндегі қызметі басталған болатын.

Себебі дәл осы кезеңдері аға буын өкілдерінің жадынан бүгіндері де өше қоймаған «Алтыбақан», «Атамекен», «Сұхбат», «Қымызхана», «Арай», «Көкпар», «Халық қазынасы», «Тамаша», «Парыз бен қарыз», «Айтыс» бағдарламалары ұлттық құндылықтарға шөліркеген жұртшылыққа таудан аққан тұмадай таңдайларына тиген болатын.

Құсекеңнін өзінен тікелей тәлім алған көптеген шәкірттерін айтпағанда, Тарбағатайдағы шағын ғана Жетіарал ауылынан елге аттары мәлім 11 журналист шыққанын жер мен елдің киесі деп қана түсіндіруге болатын шығар.

Ес-түссіз жатқан екі қыздың халі тым ауыр болатын.

1989 жылы Мұхтар Шахановтың тапсырмасымен комиссияның үш сарапшысы ауылына әдейі іздеп барғанымызда, бізбен жолығудан да қашып, тығылып қалған болатын.

Бұл баяғы «Желтоқсанға қатысты барлық құжаттар өртеніп кетті» деп, парламент комиссиясының өзін алдаған генерал болатын.