Ол заманда малдың бәрін тартып алды ғой.

– Ахмет Жұбанов Сейілхан ағаны ерекше жақсы көрді ғой...

«Дина» оркестрі де қазір академиялық оркестр ғой.

Ол кезде оркестрдің құрамы да, айлығы да аз болды ғой.

Ең аяғында «Сарыарқамен» концертті бітіреміз ғой, оқыстан менің тиегім ұшып кетті.

– Сіздер Гурьевке өнердің тыңын көтеруге барған сияқтысыздар ғой...

Ағаңның еңбегі соңғы кезде елене бастады ғой.

Көңілі қалып, зықысы шыққан Ахаң «Фрунзеге кетем!» деген ғой, осыны оқып алып әбден жыладым...

– Сейілхан аға «Мелодияны» басқарып тұрғанда Мәскеуге жолы түсіпті ғой, осы жайлы кеңірек айтып бересіз бе?

Енді «таптым» деген сөз соның аузынан шыққан соң, сол тапқан болып кетті ғой...

Кейін Нұрғиса Тілендиев қолына алып көркейтті ғой.

– Жиырмаға жаңа іліккен жаспыз ғой.

Бүгінде екінің бірінде жазу машинкасы бар ғой, ол кезде ол таптырмайтын, біздің тау ішіндегі үңгірге жасырған машинкамыз болды.

«Әй, сен бір атадан жалғызсың, сен кетсең, тұтас бір ата құриды ғой, сол үшін қолға түспеуіңді ойладым» деп жауап бергенмін.

Қызылжар түрмесі туралы айтқанымызда: «Ол Абылайдың Ақ үйі ғой, сан көрген едім, мына бұзатарлар қиратып тастаған шығар деуші едім, бар екен ғой, әлі».

Қызылжар түрмесі туралы айтқанымызда: «Ол Абылайдың Ақ үйі ғой, сан көрген едім, мына бұзатарлар қиратып тастаған шығар деуші едім, бар екен ғой, әлі».

Қазақтың асыл мұрасындай Абылайдың Ақ үйін түрме ету де халқымызды қорлау ғой.

– Тыныштық дегеннің өзін түсіну әртүрлі ғой.

Мұның бәрі улы жыланды түрткілеу ғой.

Шынымен қазақ елі бақытты ғой, Тұрғанбектей ұланы, қыраны бар, – деп тебірене төгілген еді.

Сырттағы жел күшейіп, «әттең, мектепте отырсыңдар ғой, әйтпесе мен сендерді тақтадағы үш бұрыш, төрт бұрыштарыңмен қоса ұшырып жіберер едім» деп өршеленеді.

Бүгінгі мынау ақ түтектің түрі жаман ғой.

– Алда, құдай-ай, мына бала өлуге айналыпты ғой!

– деп таңғалып, қалай қуанғанын көрсеңіз ғой.

– Мені мүлде ұмыттыңдар ғой деуші ем, – дейді ара-арасында көз жасын сүртіп қойып.

– Келеді екенсіңдер ғой іздеп…

– Қой соямын, қонақ бол дегеніңе біз қуанамыз ғой қайта...

Монтайдағылар бір-ақ күнге жіберіп отыр ғой.

– Ол мына кішкентай жиеннің әкесі ғой!

– Өкіметтің мәшинесі ғой.

– Дарияш-ау, мына қыз әнші ғой!

– Әнші болу үшін де алысқа барып оқу керек екен ғой…

Айкүміс апам қалбалақтап: –Айналайын, Аманжан-ау, біз әлі Шанаққа жеткен жоқпыз ғой!

– Жер жәннаты екен ғой, шіркін!» Олардың әңгімесіне елтіген менің көз алдыма көгілдір айдыны күнге шағылысып, сылқ-сылқ күлген Ақ теңіз елестейді.

Жастық албырт кез ғой.

Мысалы, соңғы жылдары төлқұжатта немесе жеке куәлікте қай этносқа тиесілі екендігін жаздыру-жаздырмау әркімнің өз еркінде болып өзгерді ғой.

Талас Омарбеков: 1937 жылғы санақ деректерін жоққа шығарды ғой.

Сол кезде Мәскеу мен Ленинград түбегейлі еліміздің мойнында отырды ғой...

Біз «1937 жылғы санақ нәтижесі бұрмаланды» деп отырмыз ғой, 2009 жылғы санақ нәтижесі туралы да осыны айтуға болады.

Қалай десек те жойылған ұлттың соңғы тұяқ серпуі ғой: «...Тілдің жайдан-жай жойылып кетуі мүмкін емес, себебі ол адамның ішкі жан дүниесінде емес-ау, судың, жердің, тастың ішкі дүниесінде де өмір сүреді.

Енді, міне, кирилл жазуы келмеске кетіп барады, енді бұғауымыз босады ғой деп, латын әліпбиіне үміт артып, жаңа әліпбиді пайдаланып, жазуымызды «тілбұзар» таңбалар мен емілелерден арылтып (реформа жасап) алайық деп үміттенген едік...

Жобадан жоба алмасып жатқанының өзі мәселенің шешімінде бір шикілік бар екенін көрсетіп отыр ғой.

Қалжан Нұрмаханов қазақтың асыл азаматтарының бірі еді ғой.

Ол көп қарындастың бірі емес, қазақтың Қалжанының қарындасы ғой.

Соның бір дәлелі ретінде кілемге байланысты мақаладағы көл, табақ, су тәрізді атаулар мен ұғымдардың түсіндірілуін келтірсек те жеткілікті ғой деп ойлаймыз.