Бұрынырақта берген бір сұхбатыңызда «түске дейін – Бекежан, түстен кейін Қасымхан болып ойнаған күндерім басталды» депсіз.

«Қыз Жібекті» түсіру – тұтас бір кезең ғой.

«Мен Бекежанды ел аузындағы дөрекі, ұрда-жық, қарақшы бейнесінде емес, бір басында ақылдылығы да, аңғалдығы да бар, жерін сүйген ақ жүрегі, елін қорғайтын білегі бар нағыз дала серісі етіп көрсетем», – дедім.

Бір күні Шәкен аға Аймановтан хабар келсін.

Шет елдің артистері бір уақытта төрт фильмге қатар түседі.

Қызуқанды рөлден салқынқанды рөлге енудің өзі бір ғанибет еді!

Бір күнде бір образдан шығып, екінші образға ене кету қиынға соққан жоқ па?

Бір күнде бір образдан шығып, екінші образға ене кету қиынға соққан жоқ па?

Қызуқанды рөлден салқынқанды рөлге енудің өзі бір ғанибет еді!

Актердің жүрегі өз кеудесіне сыймай лүпілдеп ала жөнелсе, сол жерден бір нәрсе шығады деген сөз.

«Атаманның ақыры» «Қыз Жібектен» кеш басталғанымен, бір жылға жетпей, 11 айда түсіріліп бітті.

Сол жылдары «Известия» газетіне Шадияров туралы бір мақала жарияланып, Димекеңе Шәкең жолығып қалғанда, «Мынау киноға сұранып тұрған дүние екен» дейді.

– Ол тұста электр сымдары мен асфальт жолдары жоқ кентті немесе қаланың бір бөлігін табу қиынның қиыны еді.

– Шадияровта бір дубльда-ақ сәтті орындап шыққан эпизодыңыз есіңізде ме?

Бәрі біткен соң, өзің де көрермен ретінде қарап отырғанда, «қап-ай, мына тұсын кішкене осылай ойнап жібергенде, әне бір қимылды былайша жасағанда» деген секілді ойлар келеді, әрине.

Ол кезде бір эпизод он-он бес дубльға дейін түсірілетін.

Екінші бір ұзын үстел тамақтан қайысып тұр екен.

Сонда Шәкең Мәскеуге бір барған сапарында осы фильмнің ақыры премьерасы болады ғой деп, аста-төк дастарқанның ақысын төлеп кеткен екен.

Мәскеу сапарындағы бір жиында айтқан сөзі бар-тын: «Актерым дайын, енді Абайды түсіруге рұқсат берсеңдер», – деп.

Солар бұл өмірден кетіп қалғаннан кейін мен де бір күнде театрдан алыстап, он жылға үзіліс жасап кеттім.

Қазір «бір аптада» бір сериал түсіреді

Қазір «бір аптада» бір сериал түсіреді

Ал сериал дегенді қабылдамаймын, ол – өнер емес» депсіз бір сұхбатыңызда.

– Қазір «бір аптада» бір сериал түсіреді.

– Қазір «бір аптада» бір сериал түсіреді.

Ашығын айтқанда, кейінгі отыз жылда «мынау бір ғажап дүние екен» дейтіндей, жалт еткен бір актерлық ойынды көре алмадым.

Ашығын айтқанда, кейінгі отыз жылда «мынау бір ғажап дүние екен» дейтіндей, жалт еткен бір актерлық ойынды көре алмадым.

Бәлкім, бір көруге жарайтын шығар, бірақ көңілде сақталмайды.

Абайдың өлеңдері мен қара сөздерін қанша оқысаң да тереңіне бойлап кете бересің, әр оқыған сайын жаныңа бір нәрсе тауып отырасың.

– Менің күнделігіме түсірген бір афоризмім бар, «Өнердің жаны – құштарлық, жауы – іштарлық» деген.

Біз өнерде де, өмірде де бір жүріп едік.

Бір қап ұн.

Айлық деген жоқ, күнде жұмыстан қайтқанда жарты келі, бір келі ақ ұн алып келеді.

Бір жылдай жиған ақ ұны үлкен бір қап болды.

Бір жылдай жиған ақ ұны үлкен бір қап болды.

Райымбек екеуміз сол бір қап ұнды базарға алып шықтық.

Сол бір қап ұнның ақшасымен келдік қой осы Алматыға.

Шешеме: «Ит оқу болса да түс деп өзің айттың ғой, бір ит оқуға түсіп келдім», – дедім, ол: «Оқи бер», – деді.

Шешемнің бір ауыз сөзі маған солай дем берген.

Сол күні қасиеті бар бір көріпкелдің айтуынша, мешіт төбесінде шеңбер пайда болып, айналасына атам, әке-шешем, жарым, балаларым да келіп тұрыпты, Ысқақ атамның жетегінде бір бала бар дейді.

Сол күні қасиеті бар бір көріпкелдің айтуынша, мешіт төбесінде шеңбер пайда болып, айналасына атам, әке-шешем, жарым, балаларым да келіп тұрыпты, Ысқақ атамның жетегінде бір бала бар дейді.

Майра шешемнің алдына бар жылы-жұмсағын қойып, қас-қабағын бағып, бір кесе шәйін жылы қабағымен ұсынып, сыйласып өтті.

Бір ай жатты, екі ай жатты.

Орынбасары да, немен айналысатыны белгісіз әйтеуір бір бөлім меңгерушісі де сол қатардан.

Үйірме аптасына бір рет талапкер балалардың басын қосып, жылына бір рет есептік концерт ұйымдастырмақ.

Үйірме аптасына бір рет талапкер балалардың басын қосып, жылына бір рет есептік концерт ұйымдастырмақ.

Кеше түнде реттеп шығарып қойған өлеңдерін бір ақтарып, көз жүгіртіп шықты.

Жарайды, бір жөні болар.

Бір керемет кеш болатын шығар, ә?» – деген.

Қайыр ежелгі әдетімен бір орында тұра алмай Сұңғат ақынның оң жағынан бір, сол жағынан бір шығып, Нұрбектің ақша жүзінің қызыл папкамен астасып бара жатқанына қарап, алаңдап қояды.

Қайыр ежелгі әдетімен бір орында тұра алмай Сұңғат ақынның оң жағынан бір, сол жағынан бір шығып, Нұрбектің ақша жүзінің қызыл папкамен астасып бара жатқанына қарап, алаңдап қояды.

Қайыр ежелгі әдетімен бір орында тұра алмай Сұңғат ақынның оң жағынан бір, сол жағынан бір шығып, Нұрбектің ақша жүзінің қызыл папкамен астасып бара жатқанына қарап, алаңдап қояды.

Бүгін Жаңа Майқұдық Мәдениет сарайында ерекше бір оқиғаға куә болуға жиналып отырмыз.

Күркіреп келіп, сіркіреп бір төгіп өтті.

Залда Орал, Арыстан, Қайырдан өзге директор мен оның орынбасары, кітапханашы кемпір және тағы бір кимешек киген әжей, олардың артында домбыраға сүйеніп, үкісі дірдек қаққан қос әнші қыз ғана отырған болатын.

– Мен бір ауыз тілек айтсам бола ма?

Жүргізуші сценариіне бір, директорға екі қарағанмен болмады – кимешекті кемпір етегіне сүріне үш аттап, ортаға өтті.

«Бұлардың білгені сол болса, қайтесің?!.» Ал әлгі жалғыз көрермен – кимешекті кейуана Мәдениет сарайының бір бөлмесін жалға алып, елге ем-дом жасап отырған халық емшісі екен…

– деді Арыстан қарап тұрмай, – Толтырып бір тартып жіберсе, өмір жадырап, көңіл жарқырап шыға келеді.

Директордың сейфінен бір шиша «Қазақстан» коньягы шықты.

Ақынның кешіне қатыса алмай ашынып отырсам, қайдағы бір қаңғыбастар кеп, миымды ашытпақ.

Шеткері отырған бір келіншек сыңсып жылап жіберді.

«Ақын да Айға ұмтылған бір бала ғой» –

Қызылкүрең кеңестік келбетпен қасқайған Мәдениет үйінде содан бері әлі де бірде бір ақынның кеші өткен емес…

Ол да – жатқан бір ғылым.

Анада кездейсоқ бір украин ғалымының мақаласын оқып отырып қайран қалдым.

Ағашты бірыңғай қылып кесіп, жуан қабаттарын бір жаққа, жіңішкесін екінші жаққа қаттап, сұрыптауға кірісесіз.

Бір, үлкен, құшақ жетпейтін жиделер кездеседі...

Әңгімешінің қозғалып отырған тақырыпқа әбден беріліп, оны тыңдаушысына «керек нәрсені бұл да ұғып алсыншы!» дегендей бір ынта-шынтасымен түсіндіріп отырғандағы түрінің аздап күлкі шақыратыны да жоқ емес...

– Және бір құлаш ағашты бір домбыраға рәсуә қылу обал.

– Және бір құлаш ағашты бір домбыраға рәсуә қылу обал.

Бұл әдіспен, баяғы, бір домбыраға жіберген ағашыңыздан жеті-сегіз домбыра шығуы мүмкін.

– Әйткенмен, содан іле-шала Семейдің ет комбинатынан бір әйел Мәдениет министрлігіне келіп, ішек жәйін өзімізде-ақ шешейік, келешекте қажет нәрсе, малдың ішегін турап консерві жасағанша домбыра, гитара, арфаның ішегін өндірейік, соның тәсілдерін үйрететін маман бөліңіздер деген ұсынысын айтыпты.

Министрліктегі жігіттер бір-біріне сілтеп, ақыры әлгі кісіні бір айдай әбден әурелеп, ақымақ қылып қайтарады.

Қармақ жіптің бір жаман жері – соның дыбысына әбден дағдыланып алған тыңдарманның талғамы бұзылып, ескіше күй тартсаңыз, түсінбейді.

Таласбек жаңа заманғы домбыра технологиясына қатысты тосын пікірлерін толғай отырып, бір сәт тарих тереңіне де түсіп кетуші еді.

Небір ғаламат күйшілер туралы шығармалар жазған Мұхтар Мағауинның үйінде де бір домбырасы тұр...

Оның бір сыры Таласбектің тәуір домбырашылығында да жатуы мүмкін.

Егер «сегіз қырлы, бір сырлы» деген өлшемге салсақ, бұл да жан-жақты азаматтың биік өресін танытатын қыры екені даусыз.

Алайда Гүлнәрға үйде жалғыз қалғанда ермек болатын бір сәби керек еді.

Күйеуі тордың ішіне салып, бір жұп шымшық сатып әкелді.

Қатты беріліп кеткені сондай, кенет құлағына бір дауыс естілді.

Тосыннан жоғарыдан тағы бір нәрсе құлап, ауладағы кірпіштердің үстінде екі мыңдық тиын сияқты сыңғырлады.

Түрегеліп, бір көзімен жерге, екінші көзімен төбеге қараған күйде ауладан бірдеңе іздей бастады.

Бірақ есіне тағы бір нәрсе түсті.

Ине піскен күйде ойы сан-саққа жүгіргенімен, дәйім бір суретке шоғырланды: алтын тиын!

Көзін сүрмелеп жатқан кезде айнаға бір қырымен қарап тұрды.

Сол сәтте екі мыңдық тиын сияқты бір нәрсе ауладағы кірпіштердің үстінде шыр айналды.

Тағы бір тиын ба?

Бұлардан бір сырға жасатып алам ба?» – деді.

«Бір гәп бар-ау…» демей ме?

Күйеуі үйге оралып, ештеңеден хабарсыз күйде тағы бір түнді әйелімен қуанышпен өткізіп, таңертең жұмысына кетті.

Бір таңғаларлығы, әр жолы әйелдің қорыққан үнінен жатсынғандық азайып, керісінше, наздану мен еркелік сезілетін.

Бір күні Гүлнәр боянып жатқан кезде көзі барлық жерді бақылап тұрғанына қарамастан, жылан жымын білдірместен, жанынан пайда болып, жерде жатқан белдемшесінің үстінде жорғалап бара жатты.

Бірақ сол кезде саусақтары жұмсақ, жылы бір нәрсеге тиді.

Бір қызығы, Гүлнәр қорыққан жоқ.

Бір орнынан тапжылмай, оған қарап отырды.

Гүлнәр оған қарап, кенет, белгісіз бір күйге түскенін сезді.

Гүлнәр өз болмысын бір сәтте есінен шығарған осындай тәтті сезімді ешқашан бастан кешкен емес.

Гүлнәр бір кезде жігіттің құшағынан босап, жартылай жалаңаш, үстіндегі жұқа жібек көйлекпен бақта серуендеді.

Бір үлкен алтын тиын қолынан сырғып кетіпті.

десек, «Жігіттің көз жасы» әңгімесінде адам жанындағы осы бір сезім толқуы керемет бейнеленеді.

Сол бір сәт, бір кеш, бір түннің өзі оқырманға көп жайттан хабар береді.

Сол бір сәт, бір кеш, бір түннің өзі оқырманға көп жайттан хабар береді.

Сол бір сәт, бір кеш, бір түннің өзі оқырманға көп жайттан хабар береді.

Мынау бір үзік сыр сол сұхбаттан алынып отыр:

«»Қазақ әдебиеті» газетінде ашық айтыла бермейтін бір мәселе бар.

Себебі, «апырмай, әне бір тұсында күшті тауып кеткен екен-ау, мынау бір айтылмай жүрген, біз ескермеген нәрсе екен-ау» дейтіндей оқшау ой, елжіретер ештеңе жоқ.

Себебі, «апырмай, әне бір тұсында күшті тауып кеткен екен-ау, мынау бір айтылмай жүрген, біз ескермеген нәрсе екен-ау» дейтіндей оқшау ой, елжіретер ештеңе жоқ.

өткен ғасырдың басындағы қазақтың басынан өткен бүкіл нәубетті бір әулеттің тағдыры арқылы керемет шеберлікпен, көркемдікпен бере алған басқа шығарма бар ма «Қазақ әдебиеті» газетінде?

Осыны талдап айтып берген бір адам бар ма?

Федоровтың сөзі осыған бір дәлел.

Империя – бұл Ресейдің бір ауруы секілді, бұл жетіспеу­шілік Ресейді XX ғасырда болған импе­рияны қайта құрсақ деген идеяға итермелеп отыр.

Мұның барлығы әрине баяғыдан белгілі, бірақ бұл қазір ерекше бір айрықша айқындалып келе жатқан дүниеге айналып барады.

Ресейде қазір белгілі бір күш бар, олар Ресейді империяға айналдыру жайлы ойды елге сіңіріп жатыр.

Және олар белгілі бір қолдауды Ресей басшылығынан алатын секілді.

Бір емес, екі орыс депутаты еліміздің тәуелсіздігіне, егемендігімізге қауіп төндіретін араңдатушылық сипатындағы сөздер айтып, қос ел арасына сызат салмақшы.

– Бір сұхбатыңызда «Әдебиеттің міндеті – тәрбие» деген сөзді айтып қалдыңыз.

Тау бөктеріндегі жап-жасыл желекке оранған әп-әдемі ауылдан алғаш рет сақалды қызды көргенде мен де сондай бір дүлей, тылсым күштің демін тым-тым жақыннан сезінгендей тілім байланып қалған еді…

Солардың бірі – ҚазҰУ-де бір курс қана жоғары оқыған Жұмабай Әбілов деген жігіт еді.

– Адам бойындағы бағалауға тиіс бір қасиет болса, ол қай қасиет?

Бірақ бір байқағаным, аз жазасыз.

Яғни бір жағынан өмір ертегіге ұқсас сынды.

Ол кейде оңаша қалғанда: «Ойпыр-ай, осы бір қарапайым ақиқаттың өзіне жету үшін қаншама жыл өмір сүруім қажет болған!..» деп таң қалатын» деген жолдар бар.

Мен орысша нұсқасынан парсышаға бір жылдан астам уақыт ішінде аудардым.

Бір сөзбен айтқанда, данагөй, әділетсүйгіш, адал болған қазақ ақынының ізгі бейнесі кім-кімнің де жан дүниесін нұрға бөлейді.

Тағы бір қосарым, «Абай жолының» авторы Мұхтар Әуезов туындыдағы оқиғаларды шынайы, әсерлі, жан-жақты суреттегенінен оның халық арасында ұзақ өмір сүріп, өз ұлтының салт-санасын, тыныстіршілігін, дүниетанымы мен мәдениетін толық сіңіргенін түсінесің.

– Жоғарыда «Абай жолын» бір жылдан астам уақытта аударғаныңызды айттыңыз.

Осы арада менің есіме мынадай бір жағдай түсіп отыр.

Жалғыз қойтастан тұратын музейден сәл арыда, теңіз жағалауында ашық аспан астында тағы бір ашық музей орналасқан.

Бізде, біріншісі – таңбалы тастар музейін бір емес, бірнеше жерден жарақтауға болар еді.

Сонымен бірге тарихшы ретінде өзімді ойға қалдырған бір жағдаймен бөліскім келеді.

Сонымен бірге осы датаға арналған шараларды өткізу барысында тақырыпқа қатысы бар бір іргелі нәрсе ескерусіз, көлеңкеде қалып қойды.

Мәселе мынада: Абай мұрасын жалғастырушы, сол бір қиын заманда оның мұрагері мен иесі міндетін атқарған буын – ол алаштық буын еді.