Бақытжан Ахметбек біз әлі күнге сол батырлар ерлігін ұлықтауға құлық танытпай келе жатқанымызды, тіпті олардың атын айтуға қорқасоқтайтынымызды айтады.

Біз елдегі проблемаларды талқылап қана қоймай, оны шешу жолдарын ортаға саламыз.

Неге десеңіз, біз айтып отырған бір жылдық үзілісті өзін- өзі танып үлгермеген талапкер өз қалауын табуға, мамандық таңдауға, не онлайн курстан өтіп, жан-жақты ізденуіне арналатын мүмкіндік ретінде қарастыратындар қатары көбейіп келеді.

Бұл жолы біз ант етеміз

Бұл жолы біз ант етеміз

Бұл жолы біз ант етеміз

1977 жылы Ресейдің қақ ортасында, қалың орыс орманының ішінде отырған отыз жасар қазақ жазушысы тұңғыш рет, қазақ ханы Абылайдың туын да, үстіне киген оқалы шапанын да іздемегеніне, тіпті оны аңсап, ойына алмағанына да таңғалып: «Осы біз не деген елміз?

Осы біз халықпыз ба?

Қазақ елінің гимнін жазған Қайым Мұхаметхановтың «Біз қазақ ежелден еркіндік аңсаған», деп күңіренуінің сырын да терең түсінгендей болған.

Қазақтың жанын ұғатын, қасиетін таныған әулиедей тұлғалар бүгін бізді іздемейді, өйткені олар о дүниеде, әлемде мәнді жаңа достарды біз де іздемейміз, өйткені достық атты киелі қасиетті біз қадірлеуден қалғанбыз.

Қазақтың жанын ұғатын, қасиетін таныған әулиедей тұлғалар бүгін бізді іздемейді, өйткені олар о дүниеде, әлемде мәнді жаңа достарды біз де іздемейміз, өйткені достық атты киелі қасиетті біз қадірлеуден қалғанбыз.

Қашанғы біз қуыршақ боп қаламыз?!

Біз өндіріп отырған қапшықтар – зиянсыз.

Эко-амбассадор сөзінің соңын: «Біз күткен нәтижеге қол жеткізу үшін полиэтилен пакеттердің бағасын биоқапшықтармен теңестіруіміз керек.

Осы тұстан біз математикалық-геометриялық ой-желісімізді де терең білгендігімізге көз жеткізе аламыз.

Біз жоғарыда айтқандай мәдениетіміздің сыртқы көрінісі ою-өрнектеріміз арқылы көрінеді.

Кезінде Шоқан Уәлиханов «Ыстықкөл сапарының күнделігі» атты жолжазбасында «...Аягөз өзенінің бойынан біз анағұрлым жанданған табиғатты көрдік.

Оқырман білетін өміріңіз бен біз білмейтін өміріңіздің арасында ортақ дүние бар ма?

Тамақты талонмен алатын қиын заман, бірақ оны ойлап, уайымдап жатқан біз жоқ, түннің бір уағына дейін әдебиет, музыка туралы әңгіме қызып, үйге қайту керек екенін, ертең жұмыс екенін ұмытып кететінбіз.

Ол кезде біз жақта тек радио ғана бар.

Біз де сол Серік ағадай болсақ деп армандадық.

Соның барлығын көрген әкем «Алматыға біз сені боксшы болсын деп жіберсек, сенің жүрісің мынау.

Дәл солай болатынына біз де кәміл сендік.