Бұл жолы Орал қаласындағы «Жеңіс» саябағында жазушыға ескерткіш орнатылды.

Тарихи шығармалар өзегінде нақты деректер аз екенін, ал бұл тарихты бұрмалауға әкелетінін зерделеді.

Бүгінде бұл орындар, әрине, мұражайларға айналған.

Рухани азық жиған

Және бұл істі абыроймен атқаруға тырысамын.

«Майлы қазан» дегеннен шығады, бұл расында шыбын-шiркей жоғалып, шөптiң буыны қатып, төрт түлiк қоңданатын кез.

Бiрақ жемiс ағаштарының денi бұл кезде жалаңаштанып бiткен, сұрқай, сидаң, сұрықсыз.

Славян халықтары ертеректе бұл айдың атын «жапырақ түсетiн ай» (листопад) деп бекер айтпаған.

Биылғы қазанның қыркүйектен айырмашылығы аз боп тұр, әйтпесе, бұл екеуi бiр үйдiң бiрi сабырлы, бiрi шайпау апалы-сiңiлi екi қызы секiлдi екi бөлек мiнездiң иелерi.

«Құзғын» демекшi бұл айдың «қазан» аталуы әу баста осы құзғынның атына байланысты деген де сөз бар.

«Өлiм емес бұл өлiм есiркейтiн,

Әдемi өлiм, бұл өлiм ғажап өлiм»,–

Бұл тармақтарға тағы бiр еншiлес iздесек – ол хризантема гүлдерi.

Күзде құстар әбден семiредi бұл – бiр, екiншiден – түлеуден кейiн пайда болған қауырсындары қалың боп өседi, қашықтан талып жеткен бытыраның өтпейтiнi содан.

Бұл жыр да, шамасы, биылғыдай жайлы, қазаны майлы, қазанда шықса керек.

Бұл маңда ауданда соңғы жылдары силикат кірпішінен салынып, жайлы жабдықталған ақ үйлер бар.

Арасанбай ақынның «Қайыңды сай» деген бұл өлеңі тамаша, еліттіре түседі.

Бұл үлкен жігер мен табандылықты әрі жойқын қалам қуатын қажет ететін кезеңдердің кедергілеріне мойымауды білдірсе керек.

Бұл оның 3-ші күйеуі еді, төртіншісін тапты.

Бұл сюжет – Асылдың өмірі емес, тұтас қазақтың тағдыры болатын.

Бұл көз үйренген дағды.

Бұл әр үйді аралап жүретін дағды.

Бұл – бекітілген ереже.

Бұл – адамға да, қоғамға да зияны жоқ кәсіп.

Шұқшиып, қызыққа елтіп отырған барған үйдің тақырбас балаларына әке-шешсі: «Жаман әдетке жолама» десе, бұл: «Өмірдің өзі үш қарта, бірде ұтасың, бірде ұтыласың» дегенді ішіне түйіп, «Отыра беріңдер, бала шіркін қызық қой» деп, есіней бастағанда: «Сен енді ұйықта» деп, алақанын толтырып ақша ұстатады.

Бұл – балмұздағы жоқ ауылдағы бір күн сорып жүрер бірнеше қораз-кәмпиттің құны.

«Мынау екі тақия боп қайтқан ақшаны бұл өмірде қайда жаратам?

Бәрі басындағы тақиясына қарайды, бұл жарым көңіл адамға басындағы жарым баққа біреу үңіліп тұрғандай көрінеді.

Бұл бейне автор бір кезде өзі жазғандай: «Көптеген нәрселердің түйіні жоқ» дегенге саяды.

Сосын, бұл шығарманы тартпама салып қойып, соңын күтумен болдым.

Бұл еңбек шығарманың сәтін күту үшін де тиімді, әрі оны жаттығудың бір түрі һәм ақыл-ой еңбегі деп атауға да болады.

Бұл бейне космосты іздегенмен барабар нәрсе.

Тек бұл үлгіні қабылдай аласыз.

«Ұлы Гэтсбиді» америкалық арманның шегі туралы деп оқуға болады, ал, бұл кітап сіздің туындыда қалай көрініс тапты?

Бұл керемет шығарманы 17-18 жасымда оқымдым.

Қанша айтқанмен таңдаулы туынды ғой, шығармаға құрылған әңгіме желісі мені бірден өзіне тартты, себебі, бұл арман туралы кітап еді, әрі арманың іске аспағанда қандай күйде болатының туралы да дерек береді.

Міне, бұл мен үшін өте маңызды тақырып.

Калифорния университеті профессорларының тұжырымдауынша, бұл сұраққа нақты жауап беру мүмкін емес.

Бұл сөз бірден Леонардоның картинасындағы жұмбақ жымиып тұрған сұлулық сфинксін еске түсіреді.

Бұл елестің тартымдылығы сонша – оның торына түсіп қалу өте қауіпті!

Бұл – өз-өзіне деген байсалды сенімділік пен өз-өзін толық басқара білушіліктің нәтижесі», – десе, тағы бір орыс зерттеушісі Виктор Лазарев: «Оның күлкісі шынайы.

Осылайша талайдың тірі адам жоғалғаннан бетер мазасыздығын тудырып, әбігер еткен бұл әйел кім өзі?

Әйтсе де, бүгінде әлем жұртшылығы бұл өнер туындысын «Мона Лиза» немесе «Джоконда» ретінде таниды.

Ұлы шебердің қолынан шыққан бұл туынды өнердің табиғатқа қаншалықты жақын бола алатынын көруге мүмкіндік береді.

Бұл орайда «қаралы шәлі – да Винчидің пәлсапалық ойының жемісі» деушілер де бар.

Бұл нұсқа бойынша, портрет 1515-1516 жылдары салынған.

Фрейд оның бұл жазбасы – анасының омырауын емгені туралы естелігі санайды.

Бұл Зигмунд Фрейдтің еңбегінде де айтылады.

Әлі де жалғастыра беруге болатын бұл тізімнің ішіндегі ең күлкілілері – бейнебір әйелдің күлкісі сықылды боп көрінетін «бет бұлшықетінің құрысуы» және «нақұрыстық» дейтін диагноз.

Елбасы Нұрсұлтан Назарбаевтың «Рухани жаңғыру» бағдарламасы аясындағы «Қазақтың 100 жаңа есімі» жобасының жеңімпаздарын құттықтауға арналған салтанатты кеште теңдессіз талантымен талайды тамсантқан бұл жас композитор Рахат-Би Әбдісағин болатын.

Бұл – шынымен-ақ, құбылыс».

Бұл орайда композитордың өзі былайша ағынан жарылады: ««8» – симметриялық сандардың бірі, кемелденудің шағын көрінісі, ал көлденең күйінде – шексіздіктің белгісі.

Бұл, ең алдымен шығармашылығыма кесірін тигізетін болды.

Үшеуміздің бұл қылығымызды ерлікке балап отырғам жоқ.

Алайда, бұл тірлігіміз де шолақ болды, жергілікті билік құрығынан көп ұзай алмадық, екі-үш айдан кейін артымыздан қағаз келіп, тағы оқудан шығарылдық.

Бірсыпыра уақыттан кейін жаныма таяп келіп: «Әй, балам, біз бұл жерде көп ауылмыз.

Өйткені, бұл жердің азаматы емеспін.

– Жалпы, сол тұста «Бұл Қытайдан бітірген, дипломы жарамсыз» деген сияқты әңгімелер туындаған жоқ па?

– Бұл кезде Кеңес паспортын алып па едіңіз?

Бұл өлең Теміржанның қолына қалай түсті?

Бұл 1972 жыл еді.

Бұл өзі Қытайдан көшіп келіп, осы жерге сіңісе алмай жүрген кез ғой.

Бұл әннің екі нұсқасы болды.

Содан кейін-ақ Алтай мен Атырау, Алатау мен Арқа арасын, тіпті дүниежүзіндегі қазақтарды шарлап кете барды бұл ән.

«Сен бұл адамның кім екенін білесің бе өзі?», – деп бірсыпыра ұрысты.