Байтоғай есімді 70-тен асқан ақсақал былай деді: «Бұл пайғамбар – біздің пайғамбарымыз ғой.

«Батыс жақсы ғой.

Жылап-сықтау, сынап-мінеу – «тер» емес, жүйелі еңбек – маңдайдың тері ғой.

Осы екеуі, кешегі «1941-45»-тің нәубетінде кемінде он-оннан «геройлыққа» әбден де анық лайықты еді ғой!

Мұндайшылықтың арты да ақыры немен – қалай бітері бесенеден белгілі де еді ғой…

Ал, бейкүнә да бейшара халыққа көрсеткен мына сиықтары – «қаз ашуын тырнадан аладының» кейпі ғой).

«Неге – неліктен?» дейсіз ғой.

Тағы да, «бейкүнәлау» жарым-жарты мысқал (жоғары-жоғарыдағы «алапат-мысалдарға» бару – қорқынышты ғой…енді): Былайша қарасаңыз, көшені әдемілеп те әйдіктеп асфальттеп жатады, жалтыратып.

Іштей ойлар болсаңыз – «неге бұлай?» деп (қазіргі өліара уақыттары айтып-арызданып абырой таппайсыз ғой…), шешуін білсеңіз де – білмейсіз…

Жоқ, тіріде өйткіміз келмейді екен, себебі, олай болғанда – пайда халыққа ғана келеді ғой, биліктегілерге емес…

«Мынау да бір соның сиқы да сапалағы ғой» дегеннен басқа амалымыз жоқ.

кезі келгенде «қашу» ғой).

«ұрлық, қылмыс жасай беруге әбден болады, қайта, жасаған үстіне жасап қалыңыздар, себебі, міндетті түрде легализацияланып тұрады» деген сөз ғой…

Метро салуды да естен шығарыппыз – адамның қажеті шамалы ғой.

«Батпақ» деген бекер – екі жүз аралдың – телегей-теңіз Неваның астындағы анау Петербургте атам заманнан бері метро зырылдап істеп келеді ғой).

(«Сатқандар қашып кетеді ғой жайлы жақтарына).

«Ұлтты – тілді сақтау үшін не керек?» (Бұл сұрағымыз – кішкене балақанға емізік бергендей я аузына ас шайнап жұтқызғандай да ғой, ә-а?..).

Діл – әдет-ғұрып, салт-дәстүр де ғой.

Жоқ, басты «пәле» өзіміз – өзімізден ғой.

(Әрине, «беті аулақ, ондайлықтан» дейміз де ғой, ыңылдап, ыңырси).

Сол сияқты, осы оқулықтарды сараптаудан өткізген ғалымдар да «үш буынды тұйықталған сынықтың» ауданын «таба алатын» болғаны ғой?

Мақала авторы бағдарламамен де таныс болмағаны ғой» – деген кесімді пікірлерін айтып, өздерінің «көп білетіндіктерін» танытыпты.

Миразовалардың 8-сыныпқа арналған оқулықтарындағы «Дөңес төртбұрыштардың» жіктелуінде кеткен қателіктер орын алмас еді ғой дейміз.

Сонда, біздің оқулықтардың авторларының пайымы бойынша, трапеция – құшағына параллелограмды да, үшбұрышты да ала беретін «бауырмал», бірде параллелограмм, бірде үшбұрыш бола салатын «әмбебап» фигура болғаны ғой?

Онан басқа нәрселермен оздым ғой демектің бәрі де – ақымақтық».

Ауылда өсірсек нағыз қазақ баласы болады ғой» деседі.

Ресей осы ақиқатты мойындаса ғой!

Байқоңыр аймағындағы экологиялық қапасқа іліккендерге жұмсаса ғой!

Бұл – Байқоңыр – экологияның «бас сақинасына» айналды ғой!

Алайда, ол ХХ ғасырдың басы ғой.

Жалпы идея дұрыс-ақ болсын, алайда, әйел рөлін өзі емес, әйел актрисаның біріне ойнатуға болушы-ақ еді ғой.

«Ғаламдасу деген осы ғой!» дейін десең, өзге жұрт іргесін қымтап, «қызға қырық үйден, ұлға ұрулы елден тыйым» салып отырғанын да көріп отырмыз.

Тіпті, біздің хак дінімізде де бұған тыйым салған еді ғой: «Алла елшісі (оған Алланың игілігі мен сәлемі болсын) әйел секілді киінген еркекке, еркек секілді киінген әйелге лағынет етті» (Әбу Дәуіт, Либәс, 28).

…Әлағаң (Әлихан Бөкейхан) алапат алып екен ғой, арыстандай айбаты – мұзтауларды мылжалардай жойқын!

«Қапас күнделігі» айдарының жазбасы: «Шевченко-Ақтаудың (Ақтаудың «Шевченко» деп аталған тарихи қате атауының алып тасталғанына 20 жылдан асса да, сотталған Козлов әдейі қазақтардың ар-намысына тию үшін «Шевченко-Ақтау» деп қасақана қыстырып жазады – Қ.Ғ.) басым бөлігін сотталушылар салған…» деп «көсіле-шауып», мықты қазақтардың көліктерінде бірдей үш санының (Мысалы, 111, 333, 555, 777 т.с.с.) жүретін үрдісі жайында, қазақты кеміту үшін былайша көсіледі: «Менің бір Мәскеудегі таныс әйелім ақтаулық бір жайсаң жігітке: «Сенің көліктеріңде неліктен әрдайым жалғыз ғана сан болады, себебі сен жалғыз саннан артықты есіңе сақтай алмайсың ғой…» – деген еді», деп жазады.

Егер, олар намыссыз, жiгерсiз болса, аттың жалы, түйенiң қомында жүрiп, Алтайдан – Атырауға, Алатаудан – Сiбiр ормандарына дейiнгi, осынау, Ұлы даланы бiзге мұра етiп қалдырмас едi ғой.

Бұлардың халық пен қоғамға айтарлықтай пайдасы болмаса да, әйтеуiр қаны бiр қазақтың баласы ғой дейсiң.

«Е, байқұстар, би бiлмейдi екен ғой!» – деп отырмын iшiмнен.

«Сен қазақ екенсің ғой, бірақ түрің қазаққа ұқсамайды» деп біреу күмәнді сөз айтса, соған мәз болып, бір жасап қалатын.

Егер де, «Елібай» кітабын шығару алқасындағы бір адам болса да, «мына шежірелік кестені қазақшалап берелік, сонда жұрттың көзі біздің айтқанымызға анық жетеді» деген болса, Мұхтархан осындай алдамшы жолмен көзбояушылық жасауға бата алмас еді ғой.

Бұл «болды, қоя ғой» дейтін нәрсе емес, ағайын!

Мейманасы тасыған Мұхтархан айылын жимастан «Елдібай жырын түпнұсқадан түсініп оқу көп қазақтың қолынан келе бермейтін шаруа ғой.